Inleiding tot Polytetrluorethyleen -polymeermaterialen

Inleiding tot Polytetrluorethyleen -polymeermaterialen
1. Polytetrluorethyleen
1. PTFE (C2F4) N Teflon, Teflon, Teflon, Deflon
Dichtheid: 2.1-2.3 g/cm ³; Bekend als de "King of Plastics", werd het met succes ontwikkeld door Roy Planckett, de vader van fluororesine, in DuPont in de Verenigde Staten in 1936.
Polytetrafluorethyleen heeft uitstekende eigenschappen en kan worden gebruikt als een anti -fusieafdichtingspakking voor atoombommen, artillerieschalen, enz. Daarom hield het Amerikaanse leger deze technologie vertrouwelijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was pas het einde van de Tweede Wereldoorlog dat het werd gedeclassificeerd en de industriële productie van polytetrluorethyleen werd bereikt in 1946. Polytetrafluorethyleen is een belangrijke categorie kunststoffen. Sinds de synthese van polytetrluorethyleen heeft de ontwikkeling en toepassing van fluoroplastics aanzienlijke vooruitgang geboekt. Momenteel is het op grote schaal toegepast in industrieën zoals luchtvaart, ruimtevaart, atomaire energie, elektronica, elektrische apparaten, chemische engineering, machines, constructie, licht textiel, medicijnen, en wordt steeds diep ingebed in het dagelijkse leven van mensen.
2. Basiskenmerken
Hoge temperatuurweerstand - bedrijfstemperatuur tot 250 ℃.
Weerstand op lage temperatuur - met goede mechanische taaiheid; Zelfs als de temperatuur daalt tot -196 ℃ ℃, kan een verlenging van 5% worden gehandhaafd.
Corrosieweerstand - toont inertie en resistentie tegen sterke zuren, alkaliërs, water en verschillende organische oplosmiddelen voor de meeste chemicaliën en oplosmiddelen.
Klimaatweerstand - heeft het beste verouderende leven onder kunststoffen. Maar slechte stralingsweerstand;
Hoge smering - is de laagste wrijvingscoëfficiënt bij vaste materialen.
Niet -hechting - verwijst naar de minimale oppervlaktespanning in vaste materialen, die zich aan geen enkele stof houdt.
Niet giftig - met fysiologische inertie, langdurige implantatie van kunstmatige bloedvaten en organen in het lichaam zonder bijwerkingen.
3. Gemodificeerd polytetrluorethyleen (ook een onderzoeksrichting in verschillende landen)
Anorganische vulmaterialen: zoals glasvezel, grafiet, molybdeendisulfide, koolstofvezel, enz.;
Metaalvulmaterialen: koper, ijzer, lood, molybdeen, wolfraam, zilver, enz.;